İçeriğe atla

McLaren M23

Vikipedi, özgür ansiklopedi
McLaren M23

Emerson Fittipaldi, McLaren M23'te 1974 Britanya Grand Prix'inde.
KategoriFormula One
ÜreticiMcLaren Racing
Tasarımcı(lar)Gordon Coppuck
John Barnard
Ray Stokoe
SelefiM19C
HalefiM26
Teknik özellikleri[1]
ŞasiAlüminyum Monokok.
Süspansiyon (ön)Çift salıncaklı süspansiyon, dahili coilover amortisörler
Süspansiyon (arka)Çift salıncaklı süspansiyon.
Aks izi62 in (157 cm)
Dingil mesafesi101 in (257 cm)
MotorFord-Cosworth DFV 2.993 cc (182,6 cu in) 90° V8, Doğal emişli motor, Arka orta motor, arkadan çekişli düzen
ŞanzımanHewland FG400 5/6-speed Manuel şanzıman. -
Güç465 hp (347 kW) @ 10,800 rpm[2]
280 lb·ft (380 N·m) tork
Ağırlık575 kg (1.268 lb)
LastikG
Müsabaka tarihçesi
Kayda değer katılımlarYardley Team McLaren
Marlboro Team Texaco
Marlboro Team McLaren
Kayda değer sürücülerYeni Zelanda Denny Hulme
Amerika Birleşik Devletleri Peter Revson
Batı Almanya Jochen Mass
Birleşik Krallık Mike Hailwood
Brezilya Emerson Fittipaldi
Birleşik Krallık James Hunt
İlk galibiyet1973 Güney Afrika Grand Prix
YarışlarGalibiyetPolEn hızlı tur
83161410
Üreticiler Şampiyonası1 (1974)
Sürücüler Şampiyonası2 (1974: Fittipaldi; 1976: Hunt)
Dikkat! Aksi belirtilmedikçe, bütün veriler
Formula 1 Dünya Şampiyonası Grand Prix verilerini işaret eder.

McLaren M23, John Barnard'ın katkısıyla Gordon Coppuck tarafından tasarlanan ve McLaren ekibi tarafından yapılmış bir Formula 1 yarış arabasıdır. McLaren M16 Indianapolis 500 arabasının geliştirilmiş halidir. Araçta, Nicholson-McLaren Engines tarafından hazırlanan bir Ford Cosworth DFV motoru kullanılmıştır. Bu sayede, DFV'nin beygir gücü çıkışı yaklaşık 490 bhp'a çıkarılmıştır.

Seri numaraları 1 ila 12 ve 14 olan toplam 13 adet şasi üretildi. Şanssızlık olarak görüldüğü için 13 numaralı şasi yapılmadı.[3]

Denny Hulme'nin 1973 McLaren-Ford M23'ü Goodwood Hız Festivali'nde gösteriliyor

M19, geliştirme ömrünün sonuna gelmişti ve en son nesil Formula 1 arabalarına ve deforme olabilen çarpışma koruma yapılarına ilişkin düzenlemelere ayak uydurmak için yeni bir tasarıma ihtiyaç vardı.[4] M16 Indycar'dan ilham alan ve M19'un arka süspansiyon tasarımını kullanan yeni M23, 1973 sezonu için tanıtıldı ve ilk sürüşünde Denny Hulme ile pol pozisyonu kazandı. Hulme ve Peter Revson o sezon üç galibiyet alırken, çaylak Jody Scheckter neredeyse dördüncü bir galibiyeti getiriyordu. Scheckter, 1973 Britanya Grand Prix'sinde M23'üyle yarış grubunun önünde döndüğünde, Formula 1'in gördüğü en büyük kazalardan birine neden olmuştu.[5]

Mike Hailwood, 1974'te Brands Hatch'te Yardley üniformalı bir McLaren M23 kullanırken

Emerson Fittipaldi, McLaren'e 1974 Lotus'tan katıldı. Lotus 72 hakkındaki bilgisi, McLaren'in M23'ü geliştirmesine yardımcı oldu ve o sezon Fittipaldi, McLaren'e, Ferrari, Tyrrell ve Lotus'u dört galibiyetle yenerek ilk Sürücüler ve Markalar Dünya Şampiyonluğunu kazandırdı.

Sezon, Marlboro'nun 1996 yılına kadar devam edecek olan takımın isim sponsoru olduğunu gördü. Fittipaldi, arabayı geliştirmek için çalıştı; daha geniş bir iz ve daha uzun dingil mesafesi benimsendi.[6] Gözden geçirilmiş M23, yeniden tasarlanmış gövdeye, kanatlara ve aerodinamiklere sahipti ve aynı yıl içinde tanıtıldı.[7]

Fittipaldi üç galibiyet alırken, Hulme yakın takipte olduğu bir sezonda bir galibiyet kazandı.

Kaportasının büyük bir kısmı ve ön kanadı çıkarılmış bir McLaren M23, arkada Cosworth DFV görünüyor. Ön tekerlekler arasındaki açıkta kalan pedallara ve günümüzün F1 arabalarından çok farklı üst gövde çarpma korumasına dikkat edin.

1975'te araç üzerinde yapılan geliştirmeler - o zamanlar için bir yenilik olan 6 vitesli şanzıman da dahil olmak üzere - Fittipaldi'nin sürücüler şampiyonasında Ferrari'nin 312T şasisinden yararlanan Niki Lauda'nın ardından ikinci olmasını ve McLaren'in markalar şampiyonasında Ferrari ve Braham'ın ardından[8] üçüncü olmasını sağladı.

Ekip, arka tekerleklerin önünde aerodinamik iticiler, farklı burun profilleri ve yağ soğutucularını barındıran arka tekerleklerin önünde uzatılmış kaporta dahil olmak üzere farklı kaporta stilleri denedi.[9]

Ayrıca, ilk kez Lotus 78'de düzgün bir şekilde görülen yer efekti teknolojisinin öncüsü olan, arabanın alt tarafını yarış pistine kapatan yana monte edilmiş etekler de bir görünüm oluşturuyordu.[10] Bu değişikliklerin çoğu M23 ve halefi McLaren M26 için de uyarlandı.

1975'in sonunda Fittipaldi, erkek kardeşinin Copersucar sponsorluğundaki Fittipaldi Otomotiv ekibine katılmak için ekipten ayrıldı. Onun yerini, M23'ün son modeli, M23D ile dramatik ve tartışmalı bir 1976 sezonunu kazanan James Hunt aldı.

James Hunt Britanya Grand Prix'sini kazandı, ancak daha sonra yarıştan sonra diskalifiye edildi.

İspanya Grand Prix'si için motorların üzerindeki uzun hava kutularını yasaklayan yeni düzenlemeler getirilmişti. Sonuç olarak M23, devrilme çubuğunun her iki yanında ortaya monte edilmiş hava kepçelerine sahipti. Yağ soğutucuları, arka tekerleklerin önünde yer alacak şekilde yeniden konumlandırıldı.[11]

James Hunt, dünya şampiyonluğu yolunda altı yarış kazandı.[12]

M26, gelecek olarak görülüyordu ve geliştirme, 1976'nın sonunda M23'te sona ermişti. Bununla birlikte, yeni araba sorun çıkardığında, Hunt ve Jochen Mass, 1977 sezonunun başlarında hala M23'e güveniyorlardı. Araba artık dört yaşında olmasına rağmen hala oldukça rekabetçiydi, birkaç pol pozisyonu aldı ve podyum gördü.[13]

Gilles Villeneuve, Grand Prix'deki ilk çıkışını 1977 Britanya Grand Prix'sinde bir M23 ile yaptı.[14]

M23 hiçbir zaman teknik olarak en gelişmiş F1 arabası olmadı, ancak sağlam hazırlık ve sürekli geliştirme, ömrü boyunca 16 Grand Prix, iki sürücü ve bir markalar dünya şampiyonluğu kazanmasına yardımcı oldu.[15]

M23 ayrıca Formula 5000 yarışlarında kullanılmak üzere modifiye edildi. Avustralyalı sürücü John McCormack, 1977 Avustralya Sürücüler Şampiyonasını kazanmak için bir Rover V8 motoru ile çalışan bir M23 kullandı. McCormack ayrıca M23'ünü 1978 Avustralya Grand Prix'sinde pol pozisyonunu aldı.[16]

Formula 1 Dünya Şampiyonası sonuçları

[değiştir | kaynağı değiştir]

(anahtar ) (kalın yazılan sonuçlar pol pozisyonunu gösterir; italik olan sonuçlar en hızlı turu gösterir)

Yıl Takım Şasi Lastik Pilotlar No. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Puan WCC
1973 Yardley Team McLaren Ford Cosworth DFV

3.0 V8
G ARG BRA RSA ESP BEL MON SWE FRA GBR NED GER AUT ITA CAN USA 58* 3.
Denny Hulme 5 6 7 6 1 8 3 Ret 12 8 15 13 4
Peter Revson 4 Ret 5 7 1 4 9 Ret 3 1 5
Jody Scheckter Ret DNS Ret Ret
Jacky Ickx 3
1974 Marlboro Team Texaco Ford Cosworth DFV

3.0 V8
G ARG BRA RSA ESP BEL MON SWE NED FRA GBR GER AUT ITA CAN USA 73 (75) 1.
Emerson Fittipaldi 5 10 1 7 3 1 5 4 3 Ret 2 Ret Ret 2 1 4
Denny Hulme 6 1 12 9 6 6 Ret Ret Ret 6 7 DSQ 2 6 6 Ret
Yardley Team McLaren Mike Hailwood 33 4 5 3 9 7 Ret Ret 4 7 Ret 15
David Hobbs 7 9
Jochen Mass 16 7
Scribante Lucky Strike Racing Dave Charlton 23 19
1975 Marlboro Team McLaren Ford Cosworth DFV

3.0 V8
G ARG BRA RSA ESP MON BEL SWE NED FRA GBR GER AUT ITA USA 53 3.
Emerson Fittipaldi 1 1 2 Ret DNS 2 7 8 Ret 4 1 Ret 9 2 2
Jochen Mass 2 14 3 6 1 6 Ret Ret Ret 3 7 Ret 4 Ret 3
Lucky Strike Racing Dave Charlton 31 14
1976 Marlboro Team McLaren Ford Cosworth DFV

3.0 V8
G BRA RSA USW ESP BEL MON SWE FRA GBR GER AUT NED ITA CAN USA JPN 74 (75) 2.
James Hunt 11 Ret 2 Ret 1 Ret Ret 5 1 DSQ 1 4 1 Ret 1 1 3
Jochen Mass 12 6 3 5 Ret 6 5 11 15 Ret 3 7 Ret 5 4 Ret
1977 Marlboro Team McLaren Ford Cosworth DFV

3.0 V8
G ARG BRA RSA USW ESP MON BEL SWE FRA GBR GER AUT NED ITA USA CAN JPN 60* 3.
James Hunt 1 Ret 2 4 7 Ret
Jochen Mass 2 Ret Ret 5 Ret 4 4 Ret 2 9
Bruno Giacomelli 14 Ret
Gilles Villeneuve 40 11
Iberia Airlines Emilio de Villota 36 13 DNQ DNQ DNQ DNQ 17 DNQ
Chesterfield Racing Brett Lunger 30 DNS 11 DNQ 13 Ret 10 9 Ret 10 11
1978 Liggett Group/

B&S Fabrications
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G ARG BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR GER AUT NED ITA USA CAN 15 8.
Brett Lunger 30 13 Ret 11 DNQ
Nelson Piquet 29 Ret Ret 9
Centro Aseguredor F1 Emilio de Villota 28 DNQ
Melchester Racing Tony Trimmer 40 DNQ
  • 1973 M19A ve M19C kullanılarak elde edilen 12 puan
  • 1977 M26 kullanılarak 39 puan kazanıldı
  • 1978 tüm puanlar McLaren M26 kullanılarak elde edildi
  1. ^ "McLaren M23 Cosworth". Ultimatecarpage.com. 24 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2010. 
  2. ^ "Engine Ford Cosworth • STATS F1". 3 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ n.d. (March 2019). "McLaren M23". Motor Sport. United Kingdom: Motor Sport Magazine Limited. 
  4. ^ "1972 McLaren M19-C - Mathews Collection". 25 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ "Phil Mauger's ex-Denny Hulme 1973 McLaren M23 Formula One Racecar, Serial No. M23/1, Number 7". 15 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "McLaren M23". 2 Şubat 2009. 16 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ "Grand Prix Cars - McLaren M23". www.grandprixhistory.org. 2 Şubat 2009. 23 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2019. 
  8. ^ "Top Gear's coolest racing cars: McLaren M23". 14 Haziran 2016. 16 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ "McLaren M23/9". 24 Aralık 2010. 18 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ "Learning new tricks". 2 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ "How McLaren and Ferrari went to war with the rules in '76". 3 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  12. ^ "1973 - 1977 McLaren M23 Cosworth - Images, Specifications and Information". Ultimatecarpage.com. 24 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  13. ^ "McLaren Racing - Heritage - M23". www.mclaren.com. 12 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2019. 
  14. ^ "When Gilles Villeneuve contested his first Grand Prix with McLaren in 1977". 30 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  15. ^ "F1: 7 things to know about the McLaren M23". auto123.com. 9 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2019. 
  16. ^ Klopfer, Wolfgang (13 Aralık 2005). Formula 5000 in New Zealand & Australia: Race by Race. BoD – Books on Demand. ISBN 9783833431012. 25 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2023. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]